ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
Η αντιμετώπιση των ορθοπαιδικών παθήσεων μπορεί να έιναι συντηρητική, χειρουργική ή και συνδυασμός. Στη συντηρητική αντιμετώπιση ο ιατρός χρησιμοποιεί φαρμακευτικά σκεύασματα, (αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά, κορτιζόνη,υαλουρονικό οξυ κλπ),ενέσιμα ή αλλιώς χορηγούμενα ή ακόμα και βιολογικά παράγωγα του αίματος του ίδιου του ασθενούς(πχ παράγοντες αιμοπεταλίων). Η χορήγηση μπορεί να γίνει στο ιατρείο, κατ’ οίκον ή αν επιβάλεται σε αποστειρώμένο περιβάλλον.
Σημαντική θέση έχει και η φυσικοθεραπεία, υπο ειδικού φυσικοθεραπευτή, κατόπιν οδηγειών από τον θεράποντα. Ειδικά στην ορθοπαιδική μεγάλη συμβολή έχουν οι ορθωτικές συσκευές,(νάρθηκες, κηδεμόνες, πάτοι υποδημάτων).
Στη χειρουργική αντιμετώπιση ο ασθενείς οδηγείται σε αποστειρωμένο χειρουργείο, όπου κατά περίπτωση εκτελούνται επεμβάσεις ανοικτές, μειωμένης επεμβατικότητας ή αρθροσκοπικές. Το αισθητικό κομμάτι είναι σημαντικό αλλά το ουσιώδες είναι η ασφάλεια και η σιγουριά.
Στην πράξη η συντηρητική και χειρουργική αντιμετώπιση αλληλοσυμπληρώνονται ή και συνυπάρχουν. Τέλος η αποκατασταση είναι βασική για το βέλτιστο αποτέλεσμα με οδηγίες κινητοποίησης.
ΑΡΘΡΟΣΚΟΠΗΣΗ
Η αρθροσκόπηση είναι μια μορφή ελάχιστα επεμβατικής τεχνικής που μας επιτρέπει να ελέγχουμε και να επιδιορθώνουμε βλάβες εντός αρθρώσεων με περιορισμένες τομές και ελάχιστη κάκωση των μαλακών ιστών. Χρησιμοποιείται, με συγκεκριμένες ενδείξεις , σε όλες σχεδόν τις αρθρώσεις και κυρίως στο γόνατο ,τον ώμο και την ποδοκνημική, ενώ η αρθροσκόπηση ισχίου κερδίζει έδαφος.
Κατά την επέμβαση, σε οργανωμένο χειρουργείο και με αναισθησία, αφού τηρηθούν όλες οι αρχές αντισηψίας, γίνονται τομές στο μέγεθος διαμέτρου στυλό διαρκείας , από όπου εισέρχονται εντός της άρθρωσης αρχικά οπτική ίνα με φωτισμό (αρθροσκόπιο) και στη συνέχεια , από αντίστοιχη οπή , ειδικά εργαλεία. Ο ορθοπεδικός έχει εικόνα μέσω οθόνης που συνδέεται με το αρθροσκόπιο.
Σχεδόν πάντα η επέμβαση ολοκληρώνεται αρθροσκοπικά, αλλά αν απαιτηθεί οι τομές μπορούν να επεκταθούν. Μετά το τέλος της επέμβασης το μέλος επιδένεται κατάλληλα και κινητοποιείται και ο ασθενής εξέρχεται συνήθως την ίδια μέρα. Η φυσικοθεραπεία πριν και μετά την επέμβαση είναι απαραίτητη.
ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ
Αρθροπλαστική καλείται η μερική ή ολική αντικατάσταση μιας άρθρωσης. Συνήθως χρησιμοποιείται κράμα μέταλλου που αντικαθιστά τις εκατέρωθεν αρθρικές επιφάνειες (χρώμιο/κοβάλτιο, ιατρικός χάλυβας κλπ) που διαχωρίζεται από πολυμερές πολυαιθυλένιο. Συνήθεις αρθρώσεις που χρησιμοποιείται η τεχνική είναι το γόνατο το ισχίο και ο ώμος. Λιγότερο συχνά ο αγκώνας και η ποδοκνημική και η καρπομετακάρπια του αντίχειρα και σπανιότερα οι φαλαγγοφαλαγγικές των δακτύλων της άκρας χειρός.
Η αρθροπλαστική χρησιμοποιείται όταν η άρθρωση είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κατεστραμμένη και δεν πρέπει να είναι βεβιασμένη επιλογή, καθώς έχει επιπλοκές, απαιτεί τροποποίηση δραστηριοτήτων και τα υλικά φθείρονται.
Κυριότερες επιπλοκές είναι το εξάρθρημα, η λοίμωξη, το περιπροθετικό κάταγμα, κακώσεις νεύρων ή/και αγγείων, η επιμήκυνση ή βράχυνση του σκέλους, το σύνδρομο περιοχικού πόνου, η καταστροφική φθορά του πολυαιθυλενίου, πόνος , δυσκαμψία, δύσμορφη ουλή.
Η επέμβαση σκοπεύει στην ανακούφιση του πόνου και την διατήρηση της κίνησης της άρθρωσης. Η συμμόρφωση του ασθενούς με τις οδηγίες του ιατρού και του φυσικοθεραπευτή είναι απαραίτητη καθώς οι προσπάθεια του ασθενούς συμβάλει στο μετεγχειρητικό αποτέλεσμα.